Βρίσκεται στην κάτω άκρη του χωριού. Στην αρχική της θέση, πριν από την πρώτη μεγάλη κατολίσθηση, η Παναγία ήταν κτισμένη στην κορυφή του χωριού. Είναι από τις πιο παλιές εκκλησίες. Κτίστηκε στη θέση παλαιότερης εκκλησίας. Επάνω από την κεντρική είσοδο, υπάρχουν χαραγμένες σε εντοιχισμένη πέτρα δύο χρονολογίες: 1793 - 1810. Προφανώς δηλώνουν την αρχή και το τέλος ανεγέρσεως.
Η μνήμη της γιορτάζεται στις 15 Αυγούστου. Τότε όλο το χωριό ήταν συγκεντρωμένο, αφού είχαν τελειώσει οι εργασίες στον κάμπο (θερισμός, συλλογή καπνών κ.λ.π.). Είναι χτισμένη στη μέση μιας μεγάλης επίπεδης λάκκας, που από τη χρήση της ονομαζόταν «χοροστάσι». Στο χώρο αυτό πολλές γενιές χόρεψαν, τραγούδησαν και γλέντησαν στο κορυφαίο αυτό αυγουστιάτικο πανηγύρι. Αργότερα όταν το χωριό μεταφέρθηκε πιο πάνω, το πανηγύρι γινόταν στην κεντρική πλατεία του νέου χωριού, κάτω από τον πελώριο πλάτανο με τον πολύ βαθύ ίσκιο. Το γλέντι κρατούσε τρεις μέρες κι όλο το χωριό γιόρταζε και φιλοξενούσε τους πανηγυριώτες από τα γύρω χωριά (πλην του Τέρνου και της Αράχωβας που είχαν τα δικά τους πανηγύρια).
Το τελευταίο 3ήμερο γλέντι, που οι παλαιότεροι το χαρακτήρισαν σημαδιακό, έγινε το 1946. Ήταν το καλύτερο και σε οργάνωση και σε συμμετοχή. Ήταν ένα προμήνυμα για τους προληπτικούς. Πράγματι, ο εμφύλιος που ακολούθησε και η εγκατάλειψη, τα νέα ήθη και μια άλλη κοινωνική δομή δεν μπόρεσε να δώσει στο πανηγύρι την παλιά λάμψη του. Γιορτάζεται βέβαια και σήμερα, την παραμονή και το βράδυ της γιορτής, στο χώρο μπροστά στον ξενώνα, όπου για δυο βράδια «Βροντοχτυπάει το τούμπανο κι αντιλαλεί η φλογέρα». |
