ΠΑΝΗΓΥΡΙ
Το πανηγύρι στο χωριό γινόταν αρχικά την εορτή των Αγίων Αποστόλων και διαρκούσε δύο μέρες. Στην πλατεία του χωριού μετά το πέρας της θείας λειτουργίας έτρωγαν, έπιναν και έστηναν χορό έως το απόγευμα. Τα πρώτα χρόνια τραγουδούσαν όλοι με το στόμα.
Ξεχώριζαν για τη μελωδική φωνή τους : ο Αλέκος Μάντης (Μπουταλέκος), Θανάσης Πολίτης(Χατζής), Νίκος Μακρυγιάννης (Μπουλανίκος), η Καλλίτσα Μάντη, η Γεωργίτσα Μπάγια, σύζυγος του Γιώργου Πεσίνη (Περδίκη), η Κωνστάντω Μαντζή, σύζυγος του Γιάννη Μοναστήρα.
Αγαπημένα τους τραγούδια ήταν : "Τα δασιά πλατάνια" , "Νάταν τα νιάτα δυο φορές", "Τ ακούς μαυριδερούλα μου", "Παπαλάμπραινα", "Με πήρε το ποτάμι", "Ρούχα μου παλιά μου ρούχα"...
Αργότερα χόρευαν υπό τους ήχους του γραμμόφωνου του Λάμπρου Κολοκύθα (ήταν ο πρώτος που απέκτησε γραμμόφωνο)
Το χορό στο πανηγύρι, τη δεκαετία 30-40, άνοιγαν : ο Θανάσης Πολίτης (Χατζής),ο Βασίλης Κολοκύθας, ο Δημήτριος Καραμπέτσας, ο Κώστας Πεσίνης, ο Ζαχαρίας Νικολογιάννης (όλοι φουστανελοφόροι).
Από τα κορίτσια ξεχώριζαν πρώτες στο χορό η Μαρία Παπαθανάση, κόρη του Βασιλείου και η Σοφούλα Μωραΐτη, κόρη του Αθανασίου. Τα κορίτσια χόρευαν ντυμένα με βλάχικες φορεσιές.
Εντυπωσιακή παρουσία στο χορό ήταν η Άννα, σύζυγος του υπαξιωματικού Νικολάου Πολίτη (Χατζή), ο οποίος αργότερα έγινε μοναχός Νικόδημος και η Άννα μοναχή Αθανασία. Η ζήλεια οδήγησε το ζευγάρι στο μοναχικό βίο. Η Άννα καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Θεσσαλονίκης και την κομψή εμφάνισή της συμπλήρωναν εντυπωσιακά καπέλα που προκαλούσαν το θαυμασμό των συγχωριανών.
ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας οι άντρες του χωριού πήγαιναν τραγουδώντας στα σπίτια των εορταζόντων.
Η οικοδέσποινα τους κερνούσε κρασί, τσίπουρο, κάστανα, καρύδια, τηγανίτες, γλυκό του κουταλιού (κεράσι, βύσσινο, κυδώνι). Αργότερα έγιναν αγαπημένα γλυκά η ραβανή και ο μπακλαβάς. Τον καλύτερο μπακλαβά έφτιαχνε η Αγγελική, σύζυγος Σπύρου Λιάτσου (χρησιμοποιούσε μέλι, γιατί είχαν μελίσσια) και η Πολυξένη, σύζυγος Αθανασίου Πολίτη (Χατζίνα).
Από τα σπίτια των εορταζόντων περνούσαν και τα μικρά παιδιά τα οποία στο κατώφλι της πόρτας εύχονταν "καλημέρα και χρόνια πολλά", έπαιρναν το κέρασμα στο χέρι κι έφευγαν τρέχοντας για το επόμενο σπίτι.
ΓΛΕΝΤΙΑ
1.Το ξεφλούδισμα των καλαμποκιών
Κάθε φθινόπωρο μάζευαν τα καλαμπόκια και τα σώριαζαν μέσα στο σπίτι. Κάθε βράδυ συγκεντρώνονταν όλοι μαζί σε ένα σπίτι και ξεκινούσαν το ξεφλούδισμα μέσα σε ατμόσφαιρα κεφιού και γλεντιού. Τραγουδούσαν, χόρευαν, έλεγαν αστεία και ο σπιτονοικοκύρης κερνούσε συνήθως καρύδια και σταφύλια. Το επόμενο βράδυ το ξεφλούδισμα και το γλέντι συνεχιζόταν σε άλλο σπίτι μέχρι να ξεφλουδιστεί όλη η παραγωγή. Ένα γλέντι που αποδεικνύει τη συλλογικότητα και την αναζήτηση της χαράς σε απλές καθημερινές δραστηριότητες.
Τα ξεφλουδισμένα καλαμπόκια τα έπλεκαν αρμάθες και τα κρεμούσαν στα ταβάνια των σπιτιών.
2.Το γνέσιμο των μαλλιών
Τα κορίτσια "νυχτέρευαν" γνέθοντας και πλέκοντας τα μαλλιά. Άναβαν φωτιά με κέδρο για να βλέπουν, κάθονταν γύρω-γύρω κι έγνεθαν ή έπλεκαν, άλλοτε τραγουδώντας άλλοτε λέγοντας ιστορίες άλλοτε ονειροπολώντας το μέλλον τους. |
